Μιλώντας με τη Rosanne Cash
Ο πατέρας της Rosanne Cash, Johnny, πέθανε στις 12 Σεπτεμβρίου 2003. Ήταν 71 ετών και το σπαρμένο σώμα του είχε χτυπηθεί από κακή καρδιά και διαβήτη για χρόνια. Στη μαζική κηδεία του στο Τενεσί, η Rosanne είπε στο εκκλησίασμα: «Θρηνούμε με την ίδια την ουσία του πένθους για την απώλεια δύο συνδεδεμένων αλλά χωριστών ζωών, του Johnny Cash και του Daddy. Μπορώ σχεδόν να ζήσω σε έναν κόσμο χωρίς τον Johnny Cash, γιατί θα είναι πάντα μαζί μας. Δεν μπορώ να αρχίσω να φανταστώ έναν κόσμο χωρίς τον μπαμπά».
Η 50χρονη βραβευμένη με Grammy τραγουδίστρια και τραγουδοποιός είχε περάσει το μεγαλύτερο μέρος της 28χρονης καριέρας της — καλύπτοντας 11 εγγράμματους δίσκους της country-pop, επιτυχίες όπως 'I Don't Know Why You Don't Want Me' και 'Second to Κανένας», και αμέτρητες συναυλίες όπου ο αναπόφευκτος κώλος στο δωμάτιο έλεγε: «Πού είναι ο Τζόνι;» — προσπαθώντας να ορίσει με χάρη τον εαυτό της ως χωριστή από τον πιο διάσημο πατέρα της. Και τώρα είχε φύγει.
Λίγες εβδομάδες μετά το θάνατό του, η Rosanne αναζήτησε παρηγοριά από έναν ιερέα στην εκκλησία του St. Luke in the Fields στη Νέα Υόρκη. «Πονούσα τόσο πολύ», θυμάται. «Είπα: «Θέλω απλώς να μάθω πού είναι ο πατέρας μου. Και ο ιερέας μου έπιασε το χέρι και είπε: «Δεν ξέρω.» Τότε άρχισα να ανακτώ την πίστη μου».
Ένα χρόνο αργότερα, η Cash πήγε στις λειτουργίες της παραμονής των Χριστουγέννων στο St. Luke's με τον 5χρονο τότε γιο της, Jake, και τις τρεις μεγάλες κόρες της από προηγούμενο γάμο με τον τραγουδιστή και τραγουδοποιό του Τέξας, Rodney Crowell. Είχε μόλις αρχίσει να εργάζεται μέσα από τη θλίψη της στη σελίδα, γράφοντας τις απαρχές ενός καταπραϋντικού έργου ομορφιάς που ονομάζεται «Ο κόσμος που δεν φαίνεται». Εκείνο το βράδυ στην εκκλησία, η χορωδία τραγούδησε τον ύμνο «Εμείς οι τρεις βασιλιάδες». Όταν η Cash άκουσε τη λέξη 'Westward lead, still progress', λέει ότι ήταν σαν κάποιος να με 'χτύπησε με ένα κουπί. Και συνειδητοποίησα, οδηγώντας προς τα δυτικά, όλοι βαδίζουμε προς την ίδια κατεύθυνση». Πρόσθεσε τη γραμμή στο τραγούδι της και αργότερα πήγε στο στούντιο και το ηχογράφησε σε μία λήψη. Για πρώτη φορά μετά το θάνατο του πατέρα της, βίωσε μια βαθιά αίσθηση απελευθέρωσης από την απελπισία.
Σε διάστημα δυόμισι ετών, η Cash έχασε όχι μόνο τον πατέρα της, αλλά και την αγαπημένη της θετή μητέρα, Τζούν Κάρτερ Κας, τον νονό της, μια θεία, μια θετή αδερφή και, σε ένα τελευταίο τέρμα, τη μητέρα της (και Η πρώτη σύζυγος του Johnny), η Vivian Liberto Distin, τον περασμένο Μάιο. Το νέο της άλμπουμ, Μαύρη Κάντιλακ (για 24 Ιανουαρίου), στο οποίο το 'The World Unseen' χρησιμεύει ως κομψή άγκυρα, προσπαθεί να δώσει νόημα σε έναν κόσμο χωρίς όλους αυτούς.
Η Rosanne Cash βρίσκει πάντα περίεργο όταν οι άνθρωποι εκφράζουν έκπληξη το γεγονός ότι η κόρη ενός θρύλου της κάντρι μουσικής ζει στη Νέα Υόρκη. «Μεγάλωσα στη Νότια Καλιφόρνια», λέει, καθισμένη σταυροπόδι με ροζ κάλτσες στον μπλε βελούδινο καναπέ του σαλονιού της. «Γιατί να είμαι στο Νάσβιλ;» Με τα Χριστούγεννα να είναι μόλις λίγες μέρες μπροστά, η χαρούμενη πέτρα της στο Μανχάταν λάμπει σχεδόν από τη ζεστασιά των γιορτών. Το 'O Holy Night' παίζει στο στερεοφωνικό και ένας υπέρβαρος 14χρονος τιγρέ πλένει το πρόσωπό του κάτω από το παχύ δέντρο που λαμπυρίζει. Ο Τζέικ, τώρα 6 ετών, από το σχολείο με πονόλαιμο, φτιάχνει το κουρκούτι για τα χριστουγεννιάτικα μπισκότα στην κουζίνα πριν χρειαστεί να φύγει με τον πατέρα του για ραντεβού με γιατρό. Βιβλία και κιθάρες είναι διάσπαρτα στο σαλόνι και οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με ασπρόμαυρες οικογενειακές φωτογραφίες, συμπεριλαμβανομένου ενός συγκλονιστικού πορτρέτου της Annie Leibovitz του ηλικιωμένου πατέρα της που κοιτάζει στωικά την κάμερα ενώ η Rosanne γέρνει ειρηνικά στον κορμό του λαιμού του.
