Η ζωή στο Dole: Ο Fernando Leon de Aranoa μιλάει για το 'Δευτέρα στον ήλιο'
Η ζωή στο Dole: Ο Fernando Leon de Aranoa μιλάει για το 'Δευτέρα στον ήλιο'
από τον Ryan Mottesheard
 'Δευτέρες στον ήλιο' σκηνοθέτης Fernando Leon και το αστέρι, Javier Bardem. Ευγενική προσφορά της Πύλης των Λεόντων. |
Για ένα φιλικό 32χρονη κινηματογραφιστή, Ο Φερνάντο Λεόν της Αρανόα έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας πολύ καλός αντίπαλος για τον Πρωθυπουργό της Ισπανίας Jose Maria Aznar. Νωρίτερα φέτος, ο σκηνοθέτης συνέβαλε στην μετατροπή των Βραβείων Goya (Ισπανική έκδοση των Όσκαρ) σε αντιπολεμικό ράλι, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης από Javier Bardem και Πενέλοπε Κρουζ. Ο πρόεδρος του λόμπι του ισπανικού παραγωγού (και ο κ. Aznar Crony), ο Eduardo Campoy, χαρακτήρισε την τελετή 'ξεδιάντροπη', αλλά την επόμενη μέρα το κοινό χτύπησε με 82 τοις εκατό αντίθεση στη στρατιωτική συμμετοχή στο Ιράκ. Επίσης, για την αμαρτία του Aznar, είμαι σίγουρος, ήταν το γεγονός ότι η Aranoa 'Δευτέρα στον ήλιο' σάρωσε τα βραβεία, συμπεριλαμβανομένης της καλύτερης εικόνας, του καλύτερου σκηνοθέτη και του καλύτερου ηθοποιού (Bardem).
Στην πραγματικότητα, η 'Δευτέρα στον ήλιο' μοιάζει σχεδόν με μια αντίφαση στην πολύ προανήγγειλη (και θορυβώδη) δήλωση του Αθνάρ, που έγινε μερικά χρόνια πίσω: 'Espana va bien' (Ισπανία είναι ωραία). Αυτό ανταποκρινόταν σε ανεργία άνω του 20% και σε νόμισμα που είχε υποτιμηθεί σχεδόν κατά το ήμισυ στη διαπραγμάτευση με το δολάριο. Οι διαβεβαιώσεις του Aznar δεν έχουν κάνει τίποτα για να ενισχύσουν την ισπανική οικονομία εν τω μεταξύ, ειδικά στις «αποβιομηχανοποιημένες πόλεις» που η Aranoa βρήκε τόσο ενδιαφέρουσες για τις 'Δευτέρες'.
Stateside, 'Δευτέρες στον Ήλιο' ήταν πιο αξιοσημείωτη επειδή ήταν η ταινία που επιλέχθηκε να εκπροσωπήσει την Ισπανία στα βραβεία της Ακαδημίας αντί Ομιλία του Pedro Almodovar '. Ωστόσο, σε αντίθεση με την ταινία του Almodovar, μέσα στην Ισπανία, η 'Δευτέρα στον ήλιο' αποδείχτηκε μια σημαντική εμπορική και κρίσιμη επιτυχία. Ούτε το πλούσιο αρσενικό μελόδραμα εμπνεύστηκε την οργή των op-eds και των συζητήσεων της τάπας που είχε η κωμωδία ανεργίας της Aranoa. Το γεγονός ότι είναι αρκετά τυχερός που έχει τον Javier Bardem ('Πριν από τη νύχτα Falls') στο κέντρο της ταινίας σίγουρα βοηθά. Κρυμμένο κάτω από μια βαριά γενειάδα και βαρύτερη περιφέρεια, ο Bardem απέχει πολύ λεπτό από το μαϊντανό βόειο κέικ που έπαιξε 'Jamon Jamon.' Στις 'Δευτέρες', ως ο περήφανος, πεισματάρης εργάτης της Santa, συνεχίζει να αποδεικνύει ότι είναι από την κορυφαία κατηγορία ηθοποιών στον κόσμο. Ο Ryan Mottesheard μίλησε στην Aranoa για την ταινία, η οποία Πύλη των Λεόντων κυκλοφορεί την Παρασκευή.
indieWIRE: Γιατί νιώθεις ότι είσαι κατάλληλος για να κάνεις μια ταινία για την ανεργία στην Ισπανία;>
Aranoa: Είμαι πεπεισμένος για αυτό. Ειδικά τώρα που έχει παίξει σε άλλες χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία. Νομίζω ότι αυτό που είναι πολύ τοπικό είναι το δέρμα της ταινίας, η επιφάνεια της. Η πόλη είναι πολύ συγκεκριμένη. Ο τρόπος με τον οποίο το φόρεμα των χαρακτήρων είναι πολύ στο στυλ της Βόρειας Ισπανίας. Νομίζω όμως ότι το περιεχόμενο της ταινίας είναι καθολικό. Οι φόβοι των χαρακτήρων, η ανασφάλεια τους, η υπερηφάνειά τους, η αξιοπρέπειά τους, η ανάγκη διατήρησης του αυτοσεβασμού ακόμα και όταν όλα φαίνονται τόσο χαμηλά - νομίζω ότι αυτό είναι καθολικό.
iW: Η ταινία, αν και δεν είναι αληθινή ιστορία, σίγουρα έχει αληθινά γεγονότα πίσω από αυτήν. Πόσα από αυτά καταλάβατε στην ιστορία που λέγατε;
Aranoa: Η ταινία δεν βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία, βασίζεται σε χιλιάδες αληθινές ιστορίες. Τα μικρά πράγματα στην ταινία ήρθαν από διαφορετικά μέρη. Ο τίτλος προέρχεται από απεργία ανέργων εργαζομένων στη Γαλλία πριν από έξι ή επτά χρόνια. Συγκεντρώθηκα επίσης πληροφορίες για πολλά ατομικά περιστατικά, όπως η πυρπόληση λιμενεργατών στο Βίγκο (όπου γυρίσαμε). Και ό, τι συνέβη στη Γκιζόν όταν απολύθηκαν 90 εργαζόμενοι και η αντίδραση των 300 εργαζομένων που δεν ήταν. Αρνούνταν να δεχθούν τις απολύσεις των συναδέλφων τους. Πήγα στη Χιχόν με ένα BetaCam και έναν φίλο και περάσαμε μια εβδομάδα με τους εργαζόμενους στις αποβάθρες. Η όλη δοκιμασία κράτησε σχεδόν ένα μήνα.
Το βίντεο που καταγράψαμε τελείωσε στις 'Δευτέρες στον Ήλιο', στην αρχή. Αλλά πιο σημαντικό ήταν να δούμε την εργασιακή ηθική αυτών των τύπων. Νομίζω ότι το ταξίδι στο Χιχόν διαμόρφωσε πραγματικά την ταινία, πραγματικά με βοήθησε να καταλάβω τη δουλειά τους, να κατανοήσω την ιδέα να κολλήσω μαζί και να καταλάβω ότι το έργο είναι κάτι που πρέπει να υπερασπιστείτε από μια άποψη της ομάδας, όχι ένα άτομο. Πρόκειται για τη μεταχείριση της δουλειάς σας όχι ως εργασία, αλλά ως μέρος της ουσίας σας, ως μέρος της αξίας του εαυτού σας. Έχω ακούσει όλα αυτά (στο Χιχόν) και μπορείτε να το δείτε στο χαρακτήρα του Σάντα (Javier Bardem) στις 'Δευτέρες'. Υπάρχει διάλογος στην ταινία που λαμβάνεται ακριβώς από τους εργάτες στη Χιχόν.
iW: Επιλέξατε να κινηματογραφήσετε στην περιοχή της Γαλικίας στη Βορειοδυτική Ισπανία. Τι ήταν αυτό για την περιοχή που ένιωσες ότι θα εξυπηρετούσε την ταινία καλύτερα από, ας πούμε, τη Μαδρίτη;
Aranoa: Η ιδέα αυτών των ανθρώπων να πάρουν ένα οχηματαγωγό όμηρο ήρθε από το Vigo (Γαλικία). Αυτό ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα από τα οποία ξεκινήσαμε να δουλεύουμε, αυτή η εφημερίδα κρατούσε περίπου πέντε λιμενεργάτες που απήγαγαν αυτό το πορθμείο και το σταμάτησαν στη μέση του ποταμού και ζήτησαν μια συνάντηση. Ωστόσο, θα μπορούσε να ήταν οποιαδήποτε βιομηχανική πόλη στη Βόρεια Ισπανία ή τη Βόρεια Ευρώπη για το θέμα αυτό. Για παράδειγμα, η Αστούριας είναι ένας άλλος τομέας όπου υπήρξε πολλή πίστη στην εκβιομηχάνιση και η επακόλουθη αποβιομηχάνιση βλάπτει πραγματικά αυτές τις περιοχές. Κοίταξα μια πόλη που ήταν έτσι, αλλά και μια πόλη που μοιάζει με τους ίδιους τους χαρακτήρες. Δηλαδή, μια βιομηχανική πόλη, μια πόλη που μπορεί να φαίνεται ελαφρώς μη ελκυστική (αν και το βρίσκω εξαιρετικά ελκυστική) αλλά και μια πολύ δυνατή πόλη. σκληρή, αυστηρή και γεμάτη χαρακτήρα. Όπως τα παιδιά στην ταινία. Κοίταξα μια πόλη που αυξήθηκε δυσανάλογα στη δεκαετία του 1970 λόγω της βιομηχανίας εκεί. Πολλοί εργάτες ήρθαν από τη χώρα, αλλά αργότερα, οι βιομηχανίες έκλεισαν και άφησαν πολλούς άνεργους. Εκτός από τη διαταραχή που έφερε στην πόλη, αυτοί οι άνθρωποι που μετακόμισαν στην πόλη για να εργαστούν όχι μόνο ήταν εκτός εργασίας, αλλά ήταν επίσης χωρίς τις ρίζες τους. Δεν είχαν την προστασία της οικογένειας, των γειτόνων, των φίλων τους.
iW: Έχετε κάποια ιδέα στο μυαλό σας πριν ερευνήσετε; Και υπήρχαν στιγμές κατά μήκος του τρόπου με τον οποίο η έρευνα σας άλλαξε την πορεία της ταινίας;
Aranoa: Ήταν μια πολύ μεγάλη διαδικασία και Ignacio (από Moral) και άλλαξα την ιστορία πολλές φορές. Η ιστορία ξεκίνησε με την αποκοπή της εφημερίδας από την απαγωγή της βάρκας. Θέλαμε να πούμε αυτή την ιστορία και επρόκειτο να έχει το 80 τοις εκατό της ταινίας να λάβει χώρα στη βάρκα. Αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι αν όλα εκτός από τα πρώτα 20 λεπτά επρόκειτο να λάβουν χώρα στο σκάφος, δεν μπορούσαμε να επεκτείνουμε τους χαρακτήρες όσο θέλαμε. Τελικά, αυτό που πιστεύαμε ότι θα ήταν η πρώτη πράξη έγινε ολόκληρη η ταινία. Και από εκεί, αρχίσαμε να ενσωματώνουμε άλλους χαρακτήρες και άλλες ιστορίες.
iW: Η απόδοση του Javier Bardem είναι τόσο κεντρική για την ταινία που φαίνεται αδύνατο να φανταστούμε την ταινία χωρίς αυτόν. Σε ποιο σημείο μπήκε στη διαδικασία της κινηματογραφικής παραγωγής;
Aranoa: Ήταν ο πρώτος ηθοποιός που έρχεται επί του σκάφους. Είχα ήδη γράψει το σενάριο, αλλά δεν είχα σκεφτεί έναν συγκεκριμένο ηθοποιό. Αλλά όταν είδα την 'Πτώση Πριν από τη νύχτα' στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Σεμπαστιάν, Σκέφτηκα ότι ο Javier θα μπορούσε να κάνει ό, τι θέλει. Είναι απίστευτο. Έτσι στο φεστιβάλ, πρότεινα την ιδέα σε αυτόν και του άρεσε το πώς ακουγόταν. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε μαζί μερικούς μήνες πριν από τη μαγνητοσκόπηση, περνώντας από το σενάριο μαζί του. Δούλεψε πολύ σκληρά. Είναι ένας ηθοποιός ο οποίος, εκτός από το να έχει μεγάλο ταλέντο, δεν στηρίζεται στις δάφνες του. Ήθελε να μάθει τα πάντα για τον χαρακτήρα Σάντα. Εργάστηκε στις αποβάθρες. Ήθελε να γνωρίσει όλη τη διαδικασία ναυπηγικής. Αποφασίσαμε ότι ο χαρακτήρας του ήταν συγκολλητής, έτσι έμαθε πώς να συγκολλεί. Είναι μια τέτοια πολυτέλεια να συνεργαστεί μαζί του.
iW: Ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι έχουν συγκρίνει την ταινία Ο Ken Loach ή Ο Mike Leigh ταινίες. Νιώθετε ότι η συγγένεια;
Aranoa: Αυτό είναι μια μεγάλη φιλοφρόνηση καθώς είναι σπουδαίοι σκηνοθέτες για μένα. Αλλά δεν ξέρω, δεν είμαι πραγματικά μια ταινία. Θέλω να πω, μου αρέσει ο κινηματογράφος, αλλά δεν αναζητώ αναφορές σε άλλες ταινίες, ούτε μου αρέσει η ιδέα του φόρουμ σε ταινίες. Πιστεύω ότι πρέπει να αναζητήσετε αναφορές στην πραγματικότητα, όχι σε άλλες ταινίες. Μου αρέσουν πραγματικά οι ταινίες που λέγονται από την προοπτική των χαρακτήρων, όπως ο ιταλικός νεορεαλισμός. Διερευνούν κοινωνικά θέματα, πραγματικές σχέσεις. Εισάγουν επίσης το χιούμορ στα σενάρια τους και αντιμετωπίζουν τους χαρακτήρες με μια ορισμένη απατηλή κομψότητα. Μου αρέσει πολύ στις ιταλικές ταινίες της δεκαετίας του '50, ειδικά Ettore Scola. Αισθάνομαι μεγαλύτερη συγγένεια με αυτούς, με όλο τον σεβασμό προς τους Ιταλούς πλοιάρχους φυσικά!
iW: Έχετε προφανώς πολύ πολιτικό πνεύμα. Πώς μπορείτε να πάρετε αυτές τις πολιτικές ιδέες και να τις πλέξετε σε μια ιστορία χωρίς να καταφύγετε στο κήρυγμα;
Aranoa: Δεν μου αρέσει να σκέφτομαι την ιδεολογία ή τον πολιτικό λόγο, ούτε νομίζω ότι οι ταινίες μου είναι τόσο πολιτικές. Αυτό που νομίζω ότι είναι, είναι ταινίες που μιλάνε για σχέσεις. Νομίζω ότι η χρήση του κινηματογράφου ως πολιτικού λόγου είναι ένα τεράστιο λάθος. Νομίζω ότι η πρώτη υποχρέωση της ταινίας είναι να είναι συναισθηματική και ό, τι θέλετε να πείτε για τον κόσμο πρέπει να είναι δευτερεύουσα. Όταν βλέπω μια ταινία που προσπαθεί να με κατηγορήσει, είμαι προσβεβλημένος. Ο θεατής είναι ήδη έξυπνος. δεν χρειάζεται να είναι παρηγορημένοι. Νομίζω ότι κάποια από αυτές τις πολιτικές ιδέες θα πρέπει πραγματικά να μετριάζεται. Για παράδειγμα, στις 'Δευτέρες στον ήλιο', για μένα, μία από τις καλύτερες συζητήσεις ηθικής ή πολιτικής έρχεται με τη μορφή του Σάντα, όταν βρίσκεται στο μπαρ και η Reina λέει: 'Έρχομαι τώρα σε αυτό το μπαρ. ο ένας μπροστά μου πουλάει φθηνότερα ποτά, τότε θα πάω εκεί. 'Και η Σάντα λέει,' Θα συνεχίσω να έρχομαι εδώ ακόμα κι αν δίνουν μακριά ποτά εκεί. 'Αυτή είναι μια πολιτική συζήτηση για μένα και εκφράζεται με λόγια του χαρακτήρα, όχι ως κήρυγμα.
(Ευχαριστώ ιδιαιτέρως τη Maria Covelo για τη μετάφραση βοήθειας.)
