Κριτική «Invisible Beauty»: Το Lively Documentary τιμά την Bethann Hardison, Mother of Black Fashion
Bethann Hardison, 'Invisible Beauty'
Sundance
Η πρόοδος ενόψει της συστημικής αδικίας δεν συμβαίνει φυσικά, προτρέπεται από την καθαρή δύναμη της θέλησης — συχνά από έναν ριζοσπαστικό οραματιστή. Στην περίπτωση του ρατσισμού της βιομηχανίας της μόδας, αυτό το άτομο είναι η Bethann Hardison. Πρωτοποριακό μοντέλο τη δεκαετία του 1970, έγινε ένας από τους πιο σημαντικούς πράκτορες της δεκαετίας του 1990, ανακαλύπτοντας το πρώτο αρσενικό supermodel Tyson Beckford και καθοδηγώντας τη Naomi Campbell και την Iman. Όταν οι ευμετάβλητες τάσεις απείλησαν να διαγράψουν όλη τη σκληρή δουλειά της, φώναξε με τόλμη τις κατάφωρα ρατσιστικές πρακτικές κάστινγκ της βιομηχανίας, προκαλώντας μια σεισμική αλλαγή μια για πάντα.
Η αξιοσημείωτη και υπέροχη ζωή της Χάρντισον χρησιμεύει ως εμπνευσμένο μάθημα για να επηρεάσει τη ριζική αλλαγή μέσα από το σύστημα και οι μέθοδοί της μπορούν να μελετηθούν χάρη στο καθηλωτικό νέο ντοκιμαντέρ «Invisible Beauty».
Ο Hardison υπηρετεί ως συν-σεναριογράφος και σκηνοθέτης μαζί με τον παραγωγικό ντοκιμαντέρ μόδας Frédéric Tcheng, ('Halston', 'Diana Vreeland: The Eye Has to Travel'). Η παρουσίασή τους είναι αρκετά συμβατική, αλλά υπάρχουν τόσες πολλές πληροφορίες που πρέπει να παραδοθούν που μια απλή προσέγγιση φαίνεται κατάλληλη. Αν και μπορεί να φαίνεται ασυνήθιστο για ένα ντοκιμαντέρ που έχει να κάνει με τον εαυτό της, το γεγονός και μόνο της συνεργασίας υποδηλώνει την ασταμάτητη δύναμη της φύσης στο στόχαστρό του.
Εξάλλου, ο Χάρντισον δεν είναι το είδος της καθιερωμένης φιγούρας που ζητά μια εντελώς υποκειμενική απεικόνιση (αν υπάρχει κάτι τέτοιο). είναι ένας αφανής ήρωας της βιομηχανίας που αξίζει τα καθυστερημένα λουλούδια της. Ως σκηνοθέτης, δεν παραβλέπει τις πιο οδυνηρές πτυχές της προσωπικής της ζωής, όπως η κάπως τεταμένη σχέση της με τον γιο της, τον σταρ του «A Different World» Kadeem Hardison.
Δημοφιλές στο IndieWire
Η ταινία ξεκινά με μια παρέλαση σημαντικών προσωπικοτήτων που τραγουδούν τα εγκώμια του Χάρντισον: οι Tracee Ellis Ross, Zendaya, Whoopi Goldberg και Fran Liebowitz εμφανίζονται για λίγο, αν και πιο ολοκληρωμένη ανάλυση παρέχεται από τους Iman, Campbell, Beckford και μια σειρά από παίκτες μόδας. Ο Τσενγκ γύρισε μέρος της ταινίας ο ίδιος σε οικεία επισκέψεις στην εξοχική κατοικία του Χάρντισον και οι κινηματογραφιστές παρουσιάζονται να συζητούν πώς να παρουσιάσουν τον πλούτο του υλικού. «Όλα ξεκινούν στο Bedford Stuyvesant», λέει ο Hardison, προτού εμφανιστεί σε ζωηρά αρχειακά πλάνα από την εμβληματική γειτονιά του Μπρούκλιν τις δεκαετίες του 1950 και του 1960.
Αν και τα χρόνια της μαζί του χαρακτηρίστηκαν από αυστηρότητα, ο πατέρας της Χάρντισον ήταν Ιμάμης που καθοδηγούσε τον Μάλκολμ Χ και εκείνη του πιστώνει ότι τη ριζοσπαστικοποίησε. Αφού παρακολούθησε το FIT και το NYU, άρχισε να εργάζεται ως πωλήτρια στην περιοχή ενδυμάτων, όπου τράβηξε το βλέμμα του αναδυόμενου μαύρου σχεδιαστή Willi Smith. Ξεκινώντας ως fit model, το ανδρόγυνο βλέμμα και η εκφραστική της προσωπικότητα κέρδισαν τις θέσεις της στις πασαρέλες της δεκαετίας του ’70, τις οποίες περπάτησε δίπλα στους Beverly Johnson, Iman και Pat Cleveland.
Αν και ήταν στη Νέα Υόρκη, η Χάρντισον και οι σύγχρονοί της ένιωσαν μερικές φορές εχθρότητα από Ευρωπαίους και Νότιους αγοραστές. Δημιουργώντας το χαρακτηριστικό της προκλητικό περπάτημα ως προστατευτική ασπίδα, αναφέρει τις ταινίες του Κουροσάβα ως πρώιμες επιρροές: «Πάντα σκεφτόμουν τους Σαμουράι όταν περπατούσα».
Bethann Hardison, 'Invisible Beauty'
Sundance
Γαλβανισμένος από την αβυσσαλέα φυλετική πολιτική της μόδας, ο Hardison στράφηκε στις κρατήσεις και την εκπροσώπηση για να έχει ευρύτερη εμβέλεια στον κλάδο. Ξεκίνησε το Bethann Management Agency το 1984 και συνίδρυσε το The Black Girls Coalition με τον Iman το 1988, με στόχο και τα δύο να υποστηρίξουν τα μοντέλα Αφροαμερικανών. Το πρακτορείο της ήταν γνωστό για την ανακάλυψη των πιο ενδιαφέροντων και δυναμικών μοντέλων από διάφορα υπόβαθρα, συμπεριλαμβανομένων των Kimora Lee Simmons, Roshumba, Veronica Webb και Beckford. Αμέτρητες συνεντεύξεις με γνώστες της βιομηχανίας τονίζουν την επαναστατική επίδραση του Χάρντισον στη βιομηχανία της μόδας τη δεκαετία του '90.
Ωστόσο, αφού η Hardison αποσύρθηκε στο Μεξικό για να σχεδιάσει την επόμενη κίνησή της, η βιομηχανία έκανε μια απογοητευτική οπισθοδρόμηση στην ομοιογένεια των λευκών. Με επικεφαλής την Prada και τον Calvin Klein, η επικράτηση άγνωστων μοντέλων από την Ανατολική Ευρώπη οδήγησε στην εμφάνιση της «ηρωίνης chic» των πρώτων ανδρών. Το 2007, οργάνωσε μια συνέντευξη Τύπου-βόμβα που φώναζε τον κραυγαλέο ρατσισμό που είχε γίνει πρότυπο της βιομηχανίας, με τα casting που συχνά έλεγαν: «Όχι μαύροι, όχι εθνότητες». Ακολούθησε αυτό με αυτό που έγινε γνωστό ως 'The Shame List', μια λογιστική των σχεδιαστών υψηλού προφίλ που ήταν ένοχοι ότι χρησιμοποίησαν ελάχιστα έως μαύρα μοντέλα στις πασαρέλες τους.
Η ταινία μοιράζεται αυτές τις πληροφορίες σε ένα αρκετά γρήγορο κλιπ, και οι εκπομπές του διαδρόμου και τα πλάνα της συνέντευξης Τύπου έχουν έναν αέρα πολιτιστικών αντικειμένων που ορίζονται και διατηρούνται σε πραγματικό χρόνο. Για όποιον δεν έδινε ιδιαίτερη προσοχή στη μόδα εκείνη την εποχή, είναι μια διαφωτιστική καταγραφή του τι συνέβαινε στα παρασκήνια και μια σημαντική υπενθύμιση του πόσο πολλά μέσα διαμορφώνονται από τη βιομηχανία της μόδας. Είναι αρκετά εύκολο να κάνεις παραλληλισμούς με τις μάχες για την αναπαράσταση που παίζονται στο Χόλιγουντ, ακόμα κι αν η ταινία δεν κάνει ρητά αυτούς τους παραλληλισμούς. Είναι μια ζωτική υπενθύμιση του πόσο πολύ οι εικόνες που προσλαμβάνουμε, σκόπιμα ή όχι, διαμορφώνουν την κοσμοθεωρία μας. Αυτό είναι κάτι που ο Χάρντισον καταλαβαίνει πολύ καλά.
«Ο στόχος μου ήταν πάντα να αλλάξω τον κόσμο, δεν ήταν απλώς να αλλάξω τη μόδα», λέει ο Χάρντισον στην ταινία. «Αυτό ήταν απλώς το εργαλείο που είχα». Στα τελευταία της χρόνια, η Χάρντισον απολαμβάνει το είδος της αναζωπύρωσης που αρμόζει στο ανάστημά της. Τη ντύνουν ακόμα υπέροχοι σχεδιαστές, τη φωτογραφίζουν με όμορφα ρούχα και τη συμβουλεύονται η ελίτ της μόδας. «Η μητέρα ζει την καλύτερή της ζωή», αστειεύονται μεταξύ τους η Ιμάν και ο Κάμπελ. Προς το παρόν, φαίνεται ικανοποιημένη να δουλεύει στα απομνημονεύματά της και να μοιράζεται την ιστορία της στον κινηματογράφο. «Αυτή τη στιγμή όλοι νομίζουν ότι περνάω», σκέφτεται. «Νομίζω ότι το να είσαι ζωντανός είναι η στιγμή». Αμήν.
Βαθμός: Β+
Το «Invisible Beauty» έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Sundance 2023. Αυτή τη στιγμή αναζητά διανομή.
